مقایسه توجه پایدار شنوایی در کودکان دچار اختلال پردازش شنوایی و همتایان هنجار

اختلال پردازش شنوایی، نوعی اختلال در پردازش ادراکی اطلاعات شنوایی در دستگاه عصبی مرکزی است که می تواند تحت تاثیر عوامل شناختی از جمله توجه قرار گیرد. توجه یکی از اصلی ترین عملکردهای شناختی در رشد و یادگیری کودکان محسوب می شود، بنابراین شناخت و بررسی آن در کودکان دچار اختلال پردازش شنوایی با آزمون مجزا و معتبر، ضروری است. هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه توجه پایدار شنوایی در کودکان دچار اختلال پردازش شنوایی و همتایان هنجار با استفاده از زیرآزمون توجه روزمره کودکان است.

در این مطالعه مقطعی-مقایسه ای 45 کودک 7 تا 12 سال، 23 کودک هنجار (با میانگین سنی 88/9 و انحراف استاندارد 5/1) و 22 کودک با اختلال پردازش شنوایی (میانگین 32/9 و انحراف استاندارد 2/1) شرکت کردند. آزمون توجه روزمره کودکان با پنج زیر آزمون (امتیاز، تکلیف دوگانه امتیاز، گزارش کد، تکلیف دوگانه جستجوی آسمان و راه برو-راه نرو)، در حوزه توجه پایدار در هر دو گروه انجام شد. میانگین امتیازات دو گروه در هر یک از زیر آزمون ها به دست آمد و با یک دیگر مقایسه شد.

 نتایج آزمون من ویتنی تفاوت معناداری بین میانگین امتیازات در همه زیرآزمون های توجه پایدار شامل امتیاز، تکلیف دوگانه امتیاز، گزارش کد، تکلیف دوگانه جستجوی آسمان و راه برو-راه نرو، در دو گروه را نشان داد (001/0<p).

یافته ها نشان داد توجه پایدار، در کودکان دچار اختلال پردازش شنوایی مرکزی به طور قابل ملاحظه ای ضعیف تر از همتایان هنجار است.