پرستاری؛ یک دیسیپلین پراگماتیک

چشم انداز فلسفی پرستار بر عملکرد وی در ابعاد مختلف تاثیر می گذارد. عمل گرایی نیز یک تفکر مهم فلسفی است. عمل گرایی اغلب در متون پرستاری به چشم می خورد، اما کمتر نویسنده ای به بحث های عمیق در مورد کاربرد آن در پرستاری پرداخته است. بنابراین هدف از این مقاله، مروری بر تاثیرات فلسفه عمل گرایی در ابعاد دانش، آموزش، پژوهش و بالین پرستاری است.

این مطالعه از انواع مقالات مروری روایتی غیر نظامند است. ابتدا با استفاده از کلمات کلیدی Nursing،Pragmatism ، Knowledge،Curriculum ، Education، Teaching، Inquiry،Research ، Care، Caring،Practice  و براساس سیستم Mesh، با بکارگیری اندیکاتورهای AND و OR، به جستجو در منابع اطلاعاتی ISI، PubMed، Scopus و  Google scholarپرداخته شد. در نهایت، حاصل جستجو شامل 12 کتاب و 19 مقاله در حوزه فلسفه، فلسفه در توسعه دانش، آموزش، پژوهش و عملکرد بالین پرستاری و مبانی پرستاری بود.

یافته ها نشان داد پرستاری به عنوان حرفه ای بالینی یا عمل گرایانه توصیف می شود، زیرا عمل گرایی با تاثیر بر روند تولید و توسعه دانش، بکارگیری آن در عمل، آموزش پاسخگو، پژوهش های کاربردی و مراقبت های موثر حداکثری توانسته است پرستاری را به حرفه ای عمل گرایانه تبدیل و پرستاران را قادر ساخته به پیشرفت بشریت کمک کنند.

پرستاری و عمل گرایی بسیاری از اهداف و مضامین ایدیولوژیک و عملی مشترک دارند. عمل گرایی با حمایت از مناسب ترین اقدام برای مددجو به دنبال جایگزینی برای تیوری ها یا پارادایم ها است. با این وجود، این رویکرد دارای معایبی است که در عمل باید به آن ها توجه نمود.