تبیین شدت نشانگان بالینی اختلال شخصیت مرزی براساس روابط موضوعی اولیه و مکانیزم های دفاعی

اختلال شخصیت مرزی اختلال شایع تر شخصیت در محیط های روان پزشکی است. اختلال شخصیت مرزی، یکی از مشکلات پیچیده مربوط به حیطه سلامت روان است که با مشخصه هایی چون هیجانات منفی شدید، اختلال در هویت، رفتارهای تکانش گرانه و ناپایداری در روابط میان فردی شناخته می شود. هدف پژوهش حاضر، تبیین شدت نشانگان بالینی اختلال شخصیت مرزی براساس روابط موضوعی اولیه و مکانیزم های دفاعی بود. 

روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی و مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی مراجعه کنندگان به کلینیک های روان شناسی شهر تهران با تشخیص اختلال شخصیت مرزی، در سه ماهه پایانی سال 1397 تشکیل دادند. نمونه آماری 300 نفر از مبتلایان به شخصیت مرزی (تشخیص روان پزشک) بود که به صورت روش نمونه گیری هدف مند انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های روابط موضوعی اولیه و واقعیت آزمایی (بل و همکاران، 2005) و آزمون چندمحوری (میلون، 1994) و مکانیزم های دفاعی (اندروز و همکاران، 1990) به دست آمد. تحلیل داده ها ازطریق روش مدل سازی معادلات ساختاری و برازندگی الگوی پیشنهادی با نرم افزارهای SPSS نسخه 22 و لیزرل نسخه 880 انجام پذیرفت. همچنین برای ارزیابی روابط واسطه ای از آزمون بوت استرپ استفاده شد. سطح معناداری آزمون ها در این پژوهش، 0٫05 در نظر گرفته شد. 

 نتایج نشان داد روابط موضوعی به عنوان متغیر برون زا، به ترتیب بر مکانیزم دفاعی (0٫65=β و 0٫001>p) و شدت نشانگان بالینی (0٫26=β و 0٫001>p) تاثیر دارد؛ همچنین مکانیزم دفاعی بر شدت نشانگان بالینی اثر می گذارد (0٫40=β و 0٫001>p).

می توان نتیجه گرفت که روابط موضوعی اولیه با نقش میانجی مکانیزم های دفاعی بر شدت نشانگان بالینی در اختلال شخصیت مرزی اثر می گذارد؛ بنابراین به طورکلی می توان گفت که مدل ادعا شده در این پژوهش از برازش خوبی برخوردار است.