اثر انگیزشی ردیاب همراه با فعالیت بدنی بر ترکیب بدن و عزت نفس سالمندان کم تحرک

شیوع اضافه وزن و چاقی به سرعت در کشورهای در حال توسعه به مانند کشورهای صنعتی در حال افزایش است. رژیم غذایی نامناسب و نداشتن فعالیت بدنی از عوامل مهم تر اضافه وزن و چاقی هستند که خود از عامل های مهم تر زمینه ساز بیماری های غیرواگیر محسوب می شوند. یکی از ابزارهای انگیزشی برای فعالیت بدنی، ردیاب های فعالیت است که عملکرد مکانیکی-فیزیولوژیکی سالمند را ارزیابی می کند و می تواند ازطریق بازخوردی که به سالمند می دهد، باعث انگیزش تمرین شود؛ لذا این مطالعه با هدف اثر انگیزشی ردیاب همراه با فعالیت بدنی بر ترکیب بدن و عزت نفس سالمندان کم تحرک انجام شد.

 این تحقیق به لحاظ هدف از نوع کارآزمایی بالینی و از نظر جمع آوری اطلاعات، میدانی بود. شرکت کنندگان 45 نفر سالمند کم تحرک بودند که بیش از 60 سال سن داشته و در خانه سالمندان منطقه هشت شهر تهران به طور شبانه روزی پذیرایی شدند. پرسش نامه بین المللی فعالیت بدنی (IPAQ) و پرسش نامه آمادگی فعالیت بدنی (PAR-Q) و سیاهه انگیزه تمرین (EMI-2) جهت انتخاب آزمودنی ها به کار رفت. آزمودنی ها در سه گروه کنترل و گروه آزمایش فعالیت بدنی با ردیاب و گروه آزمایش فعالیت بدنی بدون ردیاب گمارده شدند. به منظور ارزیابی ترکیب بدن از شاخص توده بدن (BMI) و جهت ارزیابی عزت نفس از پرسش نامه عزت نفس آیزنک استفاده شد. برای تحلیل داده ها، آزمون تحلیل واریانس برای اندازه های تکراری به کار رفت و سطح معناداری 0٫05 در نظر گرفته شد. 

 یافته های تحقیق تفاوت معنا داری بین گروه های آزمایش و کنترل در ترکیب بدن و عزت نفس نشان نمی دهد.

 ازآنجاکه نتایج تحقیقات قبلی نشان می دهد که ارتباط معکوس و معنا داری بین سطح فعالیت بدنی با ترکیب بدن وجود دارد، نتایج تحقیق حاضر مشخص کرد که 12 هفته تمرین برای تفاوت بین گروهی متغیرهای ترکیب بدن و عزت نفس کافی نیست.