اثربخشی آموزش گروهی طرحواره درمانی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان ناسازگار

در حیات اجتماعی افراد متمدن، سازگاری اجتماعی حتی از پاسخ گفتن به احتیاجات بدنی مهم تر است. این تحقیق با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی طرحواره درمانی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان ناسازگار شهر تهران انجام شد. 

روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان دختر دبیرستانی دوره دوم منطقه هفده شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 تشکیل دادند. روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی بود و سی نفر از دانش آموزان ناسازگار انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایشی در ده جلسه و هفته ای دو ساعت تحت آموزش گروهی طرحواره درمانی برپایه الگوی یانگ قرار گرفت؛ ولی در گروه گواه اقدامی انجام نشد. پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا (1939) قبل و بعد از انجام آموزش برای آزمودنی ها اجرا شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. سطح معناداری 0٫05 بود.

 نتایج نشان داد که آموزش گروهی طرحواره درمانی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان ناسازگار تاثیر دارد (0٫001>p).

آموزش تکنیک های طرحواره درمانی به دانش آموزان ناسازگار می تواند گام موثری در بهبود سلامت روانی و جسمانی آنان باشد.