اثربخشی برنامه تلفیقی درمانی-آموزشی بر بهبود مولفه های خواندن و خودپنداشت دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با مشکل خواندن

تجارب شکست در تکالیف باعث می شود دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص، درمقایسه با دانش آموزان بدون این اختلال، خودپنداشت کمتری داشته باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه تلفیقی درمانی-آموزشی بر بهبود مولفه های خواندن و خودپنداشت دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با مشکل خواندن بود. 

 این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و شامل دو گروه آزمایشی بود. جامعه آماری را دانش آموزان دختر و پسر مقطع سوم دبستان های دولتی منطقه پنج تهران تشکیل دادند که نمونه گیری به روش هدف مند اجرا شد. گروه نمونه پس از شناسایی ازطریق آزمون نما (18 دختر و 36 پسر) به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایشی برنامه درمانی و گروه آزمایشی برنامه تلفیقی درمانی-آموزشی قرار گرفتند. گروه ها هم زمان به پیش آزمون و پس آزمون (آزمون نما و خودپنداشت آهلووالیا، 1984) پاسخ دادند. در توصیف داده ها از میانگین و انحراف معیار با رسم نمودار و در بررسی اهداف، از تحلیل کواریانس و تحلیل کوواریانس چندمتغیره، به وسیله نرم افزار SPSS و سطح معناداری 0٫05 استفاده شد. 

نتایج نشان داد که برنامه تلفیقی درمانی-آموزشی بر بهبود مولفه های خواندن (خواندن کلمات، زنجیره کلمات، نامیدن تصاویر، درک متن، خواندن ناکلمات و شبه کلمات، نشانه های حرف، نشانه های مقوله) و مولفه های خودپنداشت (رفتار، وضعیت عقلانی و تحصیلی، وضع ظاهر نگرش، اضطراب، شهرت، شادی و رضایت) اثربخش است (0٫05>p). 

 براساس یافته های پژوهش می توان از برنامه تلفیقی درمانی-آموزشی جهت بهبود عملکرد تحصیلی و به طور هم زمان بهبود خودپنداشت دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با مشکل خواندن استفاده کرد.