اثربخشی فعالیت های موسیقایی-حرکتی بر علائم اتیسم کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا

اختلال طیف اتیسم نوعی سندرم عصبی-تکاملی بوده که از اختلالات بسیار مهم دوران کودکی است. هدف از مطالعه حاضر اثربخشی فعالیت های موسیقایی-حرکتی بر علایم اتیسم کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا بود.

 مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. شرکت کنندگان در این پژوهش 22 کودک مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد زیاد با میانگین سنی 1٫05±8٫5 سال بودند که به صورت تصادفی در دو گروه با و بدون موسیقی و یک گروه گواه اختصاص یافتند. مداخلات ورزشی مدنظر پژوهش به مدت دوازده هفته به صورت سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 45تا60 دقیقه انجام پذیرفت؛ همچنین از موسیقی ارف استفاده شد. مقیاس اندازه گیری گارز-2 (گلیام، 1995) به عنوان ابزار جمع آوری اطلاعات مربوط به علایم اتیسم کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا به کار رفت. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 20، آزمون های آماری لیون، تحلیل کوواریانس تک متغیره، آنووا و آزمون بونفرونی در سطح معناداری 0٫05 استفاده شد. 

 یافته ها نشان داد، دو گروه مداخله ورزشی با و بدون موسیقی در علایم اتیسم درمقایسه با گروه گواه عملکرد بهتری دارند. همچنین بین دو گروه آزمایش از لحاظ رفتارهای کلیشه ای و مهارت های ارتباطی و تعاملات اجتماعی تفاوت معناداری مشاهده می شود (0٫001>p).

 باتوجه به یافته های این پژوهش به نظر می رسد، فعالیت های موسیقایی-حرکتی باعث بهبود علایم اتیسم در این کودکان می شود و می توان از شیوه مذکور در طرح ریزی برنامه تمرینی این افراد استفاده کرد.