مقایسه کیفیت زندگی پسران دارای ناتوانی هوشی با و بدون تجربه حضور در المپیک ویژه ایران

افراد دارای ناتوانی هوشی به دلیل موانع موجود در زندگی، تجربه های ناخوشایند و احساسات منفی دارند که این ها در رضایت از زندگی نمایان می شود و کیفیت زندگی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی کیفیت زندگی پسران دارای ناتوانی هوشی با تجربه شرکت در المپیک ویژه ایران و مقایسه با همتایان آن ها بود که در المپیک ویژه شرکت نکردند.

 این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی تحلیلی بود که به شیوه مقطعی انجام شد. نمونه پژوهش شامل 138 پسر دارای ناتوانی هوشی در دو گروه ورزشکار (70 پسر دارای ناتوانی هوشی) و غیرورزشکار (68 پسر دارای ناتوانی هوشی)، 18تا30 سال بود. جهت بررسی کیفیت زندگی این افراد از پرسش نامه کیفیت زندگی اسچالاک و کیت (1993) استفاده شد. این پرسش نامه دارای چهل سوال بوده و در چهار مولفه ده سوالی تنظیم شده است. مولفه های پرسش نامه، شامل رضایت، کفایت/سازندگی، توان مندسازی/استقلال و تعلق اجتماعی/اشتراک اجتماعی است و درنهایت نمره کلی کیفیت زندگی نیز محاسبه می شود. برای مقایسه دو گروه از نرم افزار SPSS و روش های آماری تی مستقل و یومن-ویتنی در سطح معناداری (0٫05=α) استفاده شد.

 در تمامی مولفه ها (رضایت 0٫017=p، کفایت/سازندگی 0٫023=p، توان مندسازی/استقلال 0٫011=p، تعلق اجتماعی/اشتراک اجتماعی 0٫001=p، نمره کلی کیفیت زندگی 0٫001=p)، میان گروه ورزشکار و غیرورزشکار دارای ناتوانی هوشی تفاوت معنادار مشاهده شد.

 باتوجه به بررسی و نتایج حاصل، می توان نتیجه گرفت که المپیک ویژه ایران تاثیر مثبتی در ارتقای کیفیت زندگی افراد دارای ناتوانی هوشی داشته است. بهبود شرایط روانی-اجتماعی این افراد، نیازمند داشتن اطلاعات بیشتر در این زمینه است.