مقایسه اعتماد اجتماعی سالمندان کم بینا و نابینای ورزشکار و غیرورزشکار

یکی از موضوعات مهم در هر جامعه ای، موضوع اعتماد اجتماعی است. در پژوهش های گذشته، بررسی اعتماد اجتماعی در سالمندان کم بینا و نابینا و مقایسه ورزشکاران و غیرورزشکاران انجام نشده است؛ لذا هدف پژوهش حاضر مقایسه اعتماد اجتماعی سالمندان کم بینا و نابینای ورزشکار و غیرورزشکار بود. 

روش پژوهش علی مقایسه ای و جامعه آماری شامل سالمندان کم بینا و نابینای ورزشکار و غیرورزشکار مراجعه کننده به انجمن نابینایان شهر اراک در سال 1397 بود. نمونه آماری، 101 نفر از سالمندان کم بینا و نابینا (43 ورزشکار و 58 غیرورزشکار) بودند که با نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه اعتماد اجتماعی صفاری نیا و شریف (1389) بود که به صورت مصاحبه تکمیل شد. تحلیل نتایج با آزمون های تی تک نمونه ای و تی برای مقایسه میانگین گروه های مستقل و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و در سطح معناداری 0٫05=α انجام پذیرفت.

 نتایج نشان داد که وضعیت اعتماد اجتماعی در تمامی سالمندان شرکت کننده کم بینا و نابینای ورزشکار و غیرورزشکار به طور معناداری از میانگین جامعه کمتر است (0٫001=p). همچنین نتایج مشخص کرد که بین ابعاد اعتماد اجتماعی و اعتماد اجتماعی کل در سالمندان کم بینا و نابینای ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معناداری وجود ندارد؛ اما مقایسه میانگین ها نشان داد که در تمام ابعاد، ورزشکاران از غیرورزشکاران میانگین بیشتری دارند.

براساس یافته های پژوهش حاضر، توجه به اعتماد اجتماعی در سالمندان کم بینا و نابینا و ارایه راهکارهای افزایش این متغیر ضرورت دارد. احتمالا ورزش و فعالیت بدنی به ویژه فعالیت های گروهی در افزایش اعتماد اجتماعی این افراد دارای نقش موثری است.