تاثیر برنامه ترکیبی تمرین-بانداژ بر زاویه شست کج زنان دارای ناهنجاری شست کج

مطالعات در زمینه تاثیر روش های محافظتی بر ناهنجاری شست کج کم و در عین حال متناقض است؛ بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر پروتکل ترکیبی تمرین-بانداژ بر اصلاح زاویه ناهنجاری شست کج در زنان انجام شد. 

 روش تحقیق نیمه تجربی و طرح آن به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه تجربی و گواه بود. جامعه آماری را زنان 18تا45 سال مراجعه کننده به کلینیک حرکات اصلاحی توان شهرستان بانه تشکیل دادند. در این پژوهش سی زن دارای شست کج خفیف و متوسط (15تا30 درجه) با میانگین و انحراف معیار سن 8٫26 ± 30٫83 به طور هدف مند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین-بانداژ و گروه گواه تقسیم شدند. گروه تمرین-بانداژ به مدت هشت هفته و 24ساعته از بانداژ کینزیولوژی استفاده کرده و روزانه دو نوبت تمرینات اصلاحی شست کج را انجام داد؛ درحالی که گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. میزان زاویه شست در هر دو گروه در ابتدا و پایان هفته هشتم و ازطریق رادیوگرافی تعیین شد. آزمون های تی وابسته (مقایسه درون گروهی) و تی مستقل (مقایسه بین گروهی) برای مقایسه نتایج به دست آمده در سطح معناداری 95درصد و میزان آلفا کوچکتر یا مساوی با 0٫05، به کار رفت. تجزیه وتحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 20 صورت گرفت. 

یافته ها نشان داد که بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون زاویه شست در گروه تمرین-بانداژ تفاوت معنا داری وجود دارد (0٫001> p)؛ درحالی که چنین تفاوتی در گروه گواه مشاهده نمی شود. همچنین تفاوت نمرات پس از آزمون گروه تمرین-بانداژ با گروه گواه معنادار است (0٫001> p). 

 به نظر می رسد که جهت اصلاح ناهنجاری زاویه شست کج در زنان می توان از برنامه ترکیبی تمرین-بانداژ استفاده کرد.