ارزیابی فرآیند مسیریابی با استفاده از روش چیدمان فضا در موزه و آرامگاه کاشف السلطنه لاهیجان

بناهای آرامگاهی بخش مهمی از عقاید ایرانیان درگذشته به شمار می رفته است. انواع معماری آرامگاه های ایران در دوره معاصر شامل آرامگاه ها (نشانه شهری، مونومان، یادمان) مجموعه باغ موزه و مجموعه های آرامگاهی می باشند. طراحی آرامگاه ها از اهمیت بسیاری برخوردار است و باید شایسته مقامات و مراتب روحانی شخص متوفی باشد. با توجه به آن که در سلسله مراتب حرکتی رسیدن به آرامگاه نیاز به وجود فضاها و مراتبی به لحاظ درک و آمادگی ذهنی افراد است، چگونگی مسیریابی افراد در این فضاها بسیارحایز اهمیت است. بنای مورد مطالعه، موزه و آرامگاه کاشف السلطنه در شهرستان لاهیجان می باشد که موزه آن تنها موزه تخصصی چای در کشور است که در طی سالیان اخیر به فضای آرامگاهی این بنا، الحاق شده که سبب تغییرات بسیاری در طراحی داخلی بنا گشته است. باتوجه به مشاهدات عینی و اطلاعات به دست آمده از میراث فرهنگی استان گیلان امروزه این بنا با کاهش حضور بازدیدکننده در سال مواجه است. هدف پژوهش بررسی فرآیند مسیریابی در فضای داخلی موزه و آرامگاه کاشف السلطنه و نیز تبیین اصول شناخت فضایی و مولفه های مورد نیاز به جهت تسهیل مسیریابی در این فضاها می باشد. روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی- استنباطی می باشد که به شیوه کمی و کیفی صورت می پذیرد که در این راستا از تکنیک نحوفضا (چیدمان فضا) بهره گرفته شد. آن چه که بارز است اصول سلسه مراتب و سیرکولاسیون در مسیریابی بنای موزه چای کاشف السلطنه کم تر مورد اهمیت قرار گرفته و این طور به نظر می رسد که با حذف نمودن پلکان چوبی (الحاقی) در دو طرف ورودی در طبقه همکف به میزان قابل توجهی می توان ارتباط دیداری و حرکتی را در این فضاها افزایش داد و در نتیجه باعث کاهش سردر گمی در افراد و خوانا تر شدن فضاهای ارتباطی در بنا و نیز سهولت مسیریابی شدکه خود نیز درک بهتر فضاها را به همراه خواهد داشت.