ارزیابی کاربرد سالیسلیک اسید و عصاره جلبک دریایی (Ascophyllum nodosum) بر برخی صفات فیزیولوژیکی لوبیا سفید (.Phaseolus lanatus L) در شرایط تنش خشکی

خشکی یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده ی رشد و عملکرد گیاهان در بسیاری از مناطق دنیا است. به منظور بررسی اثرات تنش خشکی و محلول پاشی عصاره جلبک دریایی و سالیسیلیک اسید بر برخی صفات فتوسنتزی و فتوشیمیایی گیاه لوبیا سفید، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 96-1395 در دو منطقه ی اسلام آباد غرب و خرم آباد اجرا گردید. کرت اصلی شامل اعمال سه سطح تنش خشکی (60، 90 و 120 میلی متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر کلاس A) بود و فاکتور فرعی اول شامل دو سطح محلول پاشی و عدم محلول پاشی سالیسیلیک اسید و فاکتور دوم محلول پاشی کود جلبک دریایی در چهار سطح با غلظت های صفر ،50، 100 و 150 گرم در هکتار بود. طبق نتایج حاصل تنش خشکی سبب کاهش سرعت فتوسنتز و کاهش محتوای کلروفیل شد، محلول پاشی جلبک دریایی و سالیسیلیک اسید سرعت فتوسنتز و محتوای کلروفیل را افزایش داد. تنش خشکی محتوای پرولین و نشت یونی را افزایش داد و سبب افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان از جمله کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز شد. کاربرد سالیسیلیک اسید میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان را افزایش داد. تنش خشکی همچنین، عملکرد دانه را کاهش داد. کمترین عملکرد دانه (1720کیلوگرم در هکتار) از تیمار 120 میلی متر تنش خشکی و عدم مصرف کود جلبک دریایی و بیشترین عملکرد دانه از تیمار 60 میلی متر (عدم تنش) و 150 گرم جلبک دریایی به دست آمد. محلول پاشی سالیسیلیک اسید توانست عملکرد دانه را تا 4/5 درصد افزایش دهد. با توجه به نتایج این بررسی، مصرف سالیسیلیک اسید و جلبک دریایی می تواند تا حدودی اثرات منفی ناشی از تنش خشکی را کاهش دهد.