تحلیل عوامل موثر بر نحوه گذران اوقات فراغت در شهر تهران (نمونه موردی: منطقه 22)

اوقات فراغت جزء جدایی ناپذیر زندگی روزمره در دنیای امروز است. امروزه اوقات فراغت عرصه اجتماعی نوینی است که  شناخت عوامل و بررسی میزان نقش و تاثیر آن بر اوقات فراغت فعال  و غیر فعال نقش به سزایی درمدیریت شهری دارد. از این رو در تحقیق حاضر با استفاده از روش اکتشافی در پی شناخت عوامل موثر بر اوقات فراغت در منطقه 22 شهر تهران است. این تحقیق از نوع کاربردی و به لحاظ زمانی مقطعی است. روش گرداوری داده ها بصورت پیمایشی و ابزار آن پرسش نامه است. این تحقیق با بکارگیری روش های آماری استنباطی سعی نمود که ضمن تجزیه و تحلیل نوع روابط میان متغیرهای مستقل تحقیق (عملکردی، امنیت، زیبایی شناختی، حمل و نقل، اقتصادی، زیست محیطی و امکانات زیر ساختی) و متغیر وابسته (اوقات فراغت فعال و غیر فعال)، به شناخت بیشترین تاثیر و کمترین تاثیر متغیرها نایل شود. نتایج تحقیق نشان داد میزان تاثیر و همبستگی عوامل در نوع اوقات فراغت (فعال و غیر فعال) متفاوت است. به عبارت دیگر اوقات فراغت داخلی یا غیر فعال کمتر تحت تاثیر محیط خارجی و شرایط زمینه ای قرار دارد. اما در طرف دیگر اوقات فراغت فعال یا خارجی در منطقه 22 تهران به شدت تحت تاثیر شرایط زمینه ای و محیط بیرونی است. مولفه های زیبا شناختی و امکانات زیرساختی بیشترین رابطه را با اوقات فراغت فعال و مولفه های اقتصادی و عملکردی و اقتصادی کمترین تاثیر را دارند. در اوقات فراغت غیر فعال. بیشتر ضریب تاثیر مربوط به مولفه امکانات زیرساختی و کمترین آن مربوط به مولفه اقتصادی است.