ارتباط بین شاخص های ریوی با کیفیت زندگی و سلامت روان کارگران و نقش فعالیت بدنی بر آن ها (مطالعه موردی: کارخانه سیمان و کاشی یزد، 1398)

سیستم تنفسی یکی از مهم ترین دستگاه های بدن است که می تواند تحت تاثیر پیامدهای نامطلوب استنشاق ذرات معلق قرار گرفته و باعث به وجود آمدن اختلالات روانی، جسمی و شغلی گردد. با توجه به تاثیرات مثبت فعالیت بدنی بر سلامت جسم و روان، هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین شاخص های ریوی با کیفیت زندگی و سلامت روان کارگران و نقش فعالیت بدنی بر آن ها می باشد.

این مطالعه از نوع  مورد-شاهدی می باشد، 153 نفر از کارگران که شرایط حضور در مطالعه را داشتند، بر اساس روش نمونه گیری در دسترس در محل طب کار انتخاب شدند. از این تعداد، بر اساس پرسش نامه بک تعداد 93 نفر درگروه غیرفعال و 60 نفر در گروه فعال قرار گرفتند. برای تعیین ظرفیت های ریوی کارگران، آزمون عملکرد ریوی از دستگاه اسپیرومتری استفاده و از پرسش نامه سلامت عمومی و کیفیت زندگی ویر و شربورن استفاده شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS vol.23 استفاده شد.

 بر اساس نتایج به دست آمده، بین شاخص های ریوی با کیفیت زندگی در کارگران فعال ارتباط مستقیم (P=0.000) و با سلامت روان ارتباط معکوس وجود دارد (P=0.000). در کارگران غیرفعال بین شاخص های ریوی با کیفیت زندگی ارتباط مستقیم (به ترتیب P=0.0, 0.005, 0.000, 0.0007) و با سلامت روان به جزء VC ارتباط معکوس و معنی داری وجود دارد(به ترتیب P=0.0, 0.019, 0.037, 0.003).

به نظر می رسد افزایش حجم ریه ها، باعث بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان می شود و نکته قابل تامل این که در کارگران فعال نسبت به کارگران غیر فعال این ارتباط قوی تر است.