بررسی وضعیت مشارکت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران در انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم و دهم

هدف پژوهش حاضر، بررسی وضعیت مشارکت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران در انتخابات دوره نهم و دهم ریاست جمهوری بود. پژوهش بر این فرضیه استوار است که مشارکت سیاسی در دولت های نهم و دهم در عین وجود تفاوت هایی نسبت به یکدیگر متاثر از ایدیولوژی و باورهای مذهبی، عملکرد دولت های پیشین، فعالیت های تبلیغاتی و مناظراتی و سیاست های پوپولیستی بوده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و از الگوی پیپانوریس به مثابه چارچوب نظری استفاده شد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که مشارکت سیاسی عامل کاهنده اضطراب اجتماعی و فشارهای روانی محسوب می شود، زیرا شهروندان به صورت مستقیم و غیرمستقیم می توانند در گزینش دولت مردان و حکومت یا قوانین نقش داشته باشند. در انتخابات ریاست جمهوری نهم و دهم تکیه بر ارزش های مذهبی، فعالیت های گسترده تبلیغاتی و مناظرات رسانه ای و رفتار عامه پسندانه از مولفه های تاثیرگذار در افزایش مشارکت سیاسی در انتخابات ریاست جمهوری نهم و دهم بود. بنابراین، براساس نظریه نوریس ایدیولوژی و باورهای مذهبی در سطح خرد (منابع و انگیزه)، عملکرد دولت خاتمی در سطح کلان و خرد (ساختار دولت و انگیزه)، فعالیت های تبلیغاتی و مناظره ای در سطح میانی (قوانین انتخاباتی) و عملکرد پوپولیستی احمدی نژاد در سطح خرد(منابع و انگیزه) در وضعیت مشارکت سیاسی در انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم و دهم قابل تبیین است.