بیماری بخل و درمان آن درآموزه های دینی

بخل، از رذایل نفسانی است که در برابر جود و سخاوت قرار دارد و به معنای نگهداشتن نابجای دارایی های خود و منع از ادای حقوق آن هاست.[1] امام حسن مجتبی7 در تعریف بخل فرمود: «البخل‏ ان یری الرجل ما انفقه تلفا و ما امسکه شرفا؛[2] بخل این است که فرد آنچه را انفاق کرده، تلف شده ببیند و آنچه را نگه می دارد، شرافت خود». آنچه بیش از هر چیز آدمی را در دام بخل گرفتار می کند، نگرانی و ترس از فقر در آینده است که علاقه به منافع خود نیز به آن دامن می زند. برای درمان بخل باید بیش از هر چیز، به سراغ ریشه اصلی آن رفت و چشمان تنگ بخیل را باز کرد تا ترس از فقر از وجودش بریزد و مشت بسته اش باز شود. در این مقاله مباحث معرفتی متعددی در زمینه بدی بخل، پیامدهای بخل، آثار سخاوت و درمان بخل بیان شده که همه در حکم نسخه های شفابخش قرآنی و حدیثی برای درمان آن است.