تاثیر رفتارهای مربیگری بر خودکارآمدی و عملکرد تیمی در بازیکنان لیگ برتر فوتبال زنان ایران

هدف پژوهش حاضر تاثیر رفتارهای مربیگری بر خودکارآمدی و عملکرد تیمی در بازیکنان لیگ برتر فوتبال زنان کشور بود. جامعه و نمونه آماری شامل 22 بازیکن در هر تیم که 200 نفر به عنوان نمونه تحقیق در نظر گرفته شد. بدین منظور از پرسشنامه رفتار مربیگری (CBQ) و پرسشنامه خودکارآمدی (ESES) برای بررسی پژوهش استفاده شد. برای ارزیابی عملکرد تیم های فوتبال زنان، رتبه آنها در جدول ملاک قرار گرفت. پایایی ابزار تحقیق با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (رفتار مربیگری 75/0، خودکارآمدی 82/0) به دست آمده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها،از آمار توصیفی و آمار استنباطی) تحلیل عاملی تاییدی CFA جهت سنجش روایی سازه ابزار گردآوری داده ها، مدل یابی معادلات ساختاری SEM "نرم افزار Amos" به منظور آزمون گذاشتن مدل پژوهشی، و نیز آزمون فرضیه ها) استفاده شد. یافته ها نشان داد که رفتار مربیگری طبیعی و رفتار مربیگری واکنشی مثبت تاثیر مثبت و معناداری بر خودکارآمدی داشته و رفتار مربیگری واکنشی منفی تاثیر منفی و معناداری بر خودکارآمدی دارد. همچنین نتایج نشان داد خودکارآمدی بازیکنان بر عملکرد تیمی تاثیر مثبت و معناداری دارد. رفتار مربیگری طبیعی و رفتار مربیگری واکنشی مثبت بر عملکرد تاثیر مثبت و معناداری داشته است. اما رفتار مربیگری واکنشی منفی تاثیر منفی و معناداری بر عملکرد دارد