رویکرد ساختاری در تحلیل شاخص های بازآفرینی پایدار بافتهای ناکارآمد میانی شهری (مطالعه موردی: شهر رشت)

بافت های ناکارآمد میانی شهرها که به عنوان بافت های فرسوده هم شناخته می شوند، یکی از موانع اصلی توسعه پایدار شهری کشورمان به حساب می آیند. شهر رشت نیز از این قاعده مستثنا نیست و با وجود بکارگیری رویکرد بازآفرینی شهری در سالهای اخیر که هنوز فرایندی ناقص و در نطفه است، نیازمند تکامل آن با نگاه علمی تر و کاراتر و در نظر داشتن چارچوبهای شناختی و کاربردی است. پژوهش حاضر اهداف تبیین شاخص های بازآفرینی پایدار بافتهای ناکارآمد میانی شهری، و رتبه بندی و تحلیل ساختاری شاخص های مربوط به شهر رشت را دنبال می نماید. بدین منظور ابتدا پرسشنامه دلفی برآمده از مطالعات اسنادی و نظری، با شاخص های پیشنهادی بازآفرینی پایدار بافت های ناکارامد میانی جهت طوفان ذهنی، به 8 تن از کارشناسان و نخبگان حوزه شهرسازی و برنامه ریزی شهری برای شناسایی اولیه شاخص ها ارایه گردید و در فاز دوم دلفی، اجماع نظر توسط کارشناسان صورت گرفت. سپس بر اساس روش تحلیل ساختاری و با معیار قرار دادن شهر رشت به عنوان بستر شکل گیری این شاخص ها، تحلیل ها بر اساس موقعیت شاخص ها در نمودار تاثیرپذیری- تاثیرگذاری از طریق نرم افزار توصیفی - تحلیلی میک مک، انجام گرفت. 68 شاخص برگزیده در 6 زمینه: 1.کالبدی - فضایی؛ 2.خدماتی - کارکردی؛ 3.توسعه اقتصادی؛ 4.توسعه اجتماعی؛ 5.توسعه فرهنگی؛ 6.حفاظت از محیطزیست؛ می باشند. پس از آن 63 شاخص از طریق تجزیه و تحلیل نرم افزار میک مک مورد رتبه بندی و تحلیل قرار گرفتند. بر اساس ماتریس تاثیرگذاری- تاثیرپذیری، برترین شاخص های زمینه های شش گانه از متغیرهای تاثیرگذار شامل دو شاخص، «میزان اختلاط کاربری» در زمینه کارکردی - خدماتی و «میزان رشد تولید انرژی های تجدیدپذیر» در زمینه زیست محیطی بوده و از متغیرهای ریسک، شاخص های «میزان رشد کیفی خدمات ایمنی» در زمینه کالبدی - فضایی، «وضعیت بازآفرینی مراکز محله» در زمینه اقتصادی، «میزان توسعه فعالیت مراکز فرهنگی» در زمینه فرهنگی، و «میزان مشارکت های مردمی در فرایند بازآفرینی» در زمینه اجتماعی، رتبه نخست را بدست آورده اند.