بررسی اثرات تزریق عمومی ترانکرون بر روند ترمیم تاندون در خرگوش به روش اولتراسونوگرافی و هیستوپاتولوژی

پارگی تاندون یکی از موارد شایع در حیوانات و انسان می باشد. تاندون دارای شبکه خون رسانی خاصی می باشد که از بیرون به داخل تغذیه می گردد. مهم ترین فاکتور در التیام تاندون خون رسانی می باشد که بسیار کنداست. روش های گوناگونی که امروزه برای درمان و ترمیم این گونه پارگی ها به کار گرفته شده، وقت گیر و زمان بر است.

تعداد 10 سر خرگوش نر نیوزیلندی با وزن 2-5/1 کیلوگرم انتخاب و به مدت یک ماه نگهداری شدند. اندام های خلفی خرگوش ها تراشیده و بی هوش شدند. سپس در شرایط استریل با برش پوست تاندون SDFT در معرض دید قرار گرفت، خرگوش ها به دو گروه پنج تایی شاهد و نمونه تقسیم و طی سه دوره گروه نمونه به میزان 1 میکروگرم بر کیلوگرم داروی ترانکرون دریافت کرده و در طی روزهای 3، 10 و 30 مورد ارزیابی سونوگرافی قرار گرفتند. پس از 30 روز نگهداری برای مطالعات آسیب شناسی به روش انسانی آرام کشی شده و ضایعه مورد نظر جدا و به آزمایشگاه ارسال گردید.

یافته ها:
 روز سی ام نتایج سونوگرافی به طور معنی داری نشان دهنده ترمیم الیاف تاندونی، شبیه بودن Echogenicity ناحیه آسیب دیده به تاندون نرمال بود. نتایج هیستوپاتولوژیک بیانگر اثرات مفید داروی ترانکرون در طی این تحقیق می باشد. به طوری که میزان رشته های کلاژن متراکم آن ها در بافت، در گروه تحت درمان بسیار قابل توجه و رو به افزایش بوده است.

نتیجه گیری:

 در نهایت، مشخص شد داروی ترانکرون بر ترمیم تاندون و کاهش التهاب موثر بوده است.