استراتژی های موثر برای خروج آمریکا از عراق

آمریکا و متحدانش در 29 اسفند 1381 به عراق حمله نموده و این کشور را به اشغال خود درآوردند. با تثبیت امنیت نسبی در این کشور و انتقال قدرت به سران محلی و با خروج آخرین تیپ رزمی آمریکایی در 28 مرداد 1389 این جنگ به طور رسمی خاتمه یافت. با این وجود آمریکا بخش هایی از نیروهای خود را در مراکز حساس و با بهانه های مختلف همچنان حفظ نموه و شواهد حاکی از آن است که این کشور تمایلی به خروج از عراق ندارد. این مسئله پس از ترور قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس، بیشتر نمایان شده و بررسی امکان خروج آمریکا به یکی از مهمترین مسایل این کشور تبدیل شد. اما سیوالی که مطرح می باشد این است که پیش نیازهای اصلی برای خروج آمریکا از عراق چه بوده و منافع عراق و آمریکا در این حوزه کدام ها هستند؟ و نقش ایران چیست؟  با توجه به طبیعت این موضوع عنصر اصلی روش این تحقیق متا آنالیز درنظر گرفته شده است. لذا برای این مقاله، یک متا از منابع مختلف الکترونیکی و منتشر شده برای تفسیر دلایل حضور آمریکا در عراق از دیدگاه نیوواقع گرایی استفاده می شود. یافته های این تحقیق حاکی از آن است که فاکتورهای مختلف موثر بر خروج آمریکا از عراق آنچنان قدرتمند نیستند که بتوان در کوتاه مدت و حتی در میان مدت انتظار داشت تا مسیولین عراقی به استراتژی واحدی برای خروج کامل آمریکا از این کشور دست یابند. برخی از این فاکتورها عبارتند از ناکارآمدی دولت عراق به ویژه در حل مشکلات اقتصادی، تمایل بیشتر اکراد و سنی های عراقی به ماندن آمریکا در این کشور، افزایش مشکلات اقتصادی ایران بخاطر تحریم و امکان مشارکت اقتصادی کمتر در عراق و همچنین مواجه شدن ایران با چالش های بیشتر برای اجرای نقش سیاسی خود در این کشور تنها بخشی هایی از این موانع می باشند. علی رقم وجود تمامی مشکلات و چالش ها در این پژوهش اقداماتی که می تواند عراق را از وجود هرگونه نیروی خارجی بی نیاز کند نیز مورد برررسی قرار گرفته است تا با اتکاء به این اقدامات شاید بتوان فشارها برای خروج آمریکا را افزایش داده و دست کم حضور آمریکا در عراق را به حضوری حداقلی مبدل نمود.