بررسی اثر سیکهای تجاری بر جرم:برنامه ریزی جهت ارتقاء امنیت

با توجه به اینکه هزینه های اجتماعی و اقتصادی که جرم و جنایت برای جامعه ایجاد می کند، اجتناب از آن برای رشد مداوم جوامع و کسب و کار بسیار حایز اهمیت است. به همین دلیل است که بسیاری از محققان در پی یافتن اثرگذاری ادوار اقتصادی بر روند جرم و جنایت می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان تاثیر سیکل های بیکاری و تولید ناخالص داخلی بر جرم و جنایت است. جهت نیل به این هدف از سه شاخص جرم و جنایت در قالب چهار الگو استفاده شده است. در الگوی اول جرایم مالی به عنوان متغیر وابسته، در الگوی دوم جرایم خشونت بار و در الگوی سوم و چهارم نیز شاخص کل جرایم به عنوان متغیر وابسته در نظرگرفته شده است. تمایز الگوی سوم و چهارم نیز در به کارگیری متغیرهای تفکیک جنسیتی می باشد. در این راستا تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از الگوی خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی طی سال های 1396-1380 صورت گرفته و نشان می دهد که در سه الگوی نخست تنها روابط کوتاه مدت مورد تایید قرار می گیرد در حالی که در الگوی چهارم رابطه بلندمدت نیز برقرار است. بر اساس روابط کوتاه مدت و در دوران رکود، بیکاری تاثیر منفی بر جرایم مالی، جرایم خشونت بار و شاخص کل جرایم دارد. همچنین رشد تولید ناخالص داخلی نیز بر جرایم مالی و جرایم کل تاثیر منفی و بر جرایم خشونت بار تاثیر مثبت برجای گذاشته است. از سوی دیگر در دوران رونق، بیکاری با جرایم مالی و شاخص کل جرایم رابطه مثبت و با جرایم خشونت بار رابطه منفی دارد. رشد تولید ناخالص داخلی با جرایم مالی رابطه مثبت و رابطه ای منفی با جرایم خشونت بار و شاخص کل جرایم برجای گذاشته است. در نهایت در الگوی چهارم نقش پررنگ تر زنان را نسبت به مردان در افزایش جرم و جنایت در کوتاه مدت و بلند مدت نشان می دهد. بنابراین طبق یافته های مطالعه، می توان با اتخاذ سیاست ها و استراتژی های مناسب در هر شرایط اقتصادی به پیش بینی، مبارزه و کنترل جرم و جنایت و ارتقاء امنیت پرداخت.