مروری بر عوامل موثر بر تمایل به پیاده روی بیشتر در سفرهای روزانه

نیاز به حمل ونقل یکی از پایه ای ترین نیازهای بشر شناخته می شود. در شرایط کنونی که در برخی جوامع استفاده از شیوه های موتوری حمل ونقل مقارن با افزایش معضلات سلامتی و حمل ونقلی است، برنامه ریزان حمل ونقل به بررسی شیوه های فعال سفر مانند پیاده روی جهت جایگزینی با سفرهای موتوری پرداخته اند. این مقاله به مرور عوامل موثر بر تمایل به پیاده روی بیشتر در سفرهای روزانه می پردازد. با بررسی مطالعات پیشین مشخص شد که چهار دسته عامل بر رفتار پیاده روی اثرگذار بوده اند. این چهار دسته شامل ویژگی های اقتصادی-اجتماعی (مانند سن، جنسیت، درآمد و مالکیت وسیله نقلیه)، ویژگی های سفر (مانند مسافت و زمان انجام سفر)، عوامل محیطی (مانند تراکم، تنوع کاربری ها، طراحی شبکه خیابانی، دسترسی به مقاصد و دسترسی به حمل ونقل همگانی) و عوامل نظری (مانند پندارها و دیدگاه ها) می شود. غالب مطالعات اخیر بیانگر این بوده که عوامل محیطی و نظری بیشترین نقش را در توسعه پیاده روی دارند. از این رو، برنامه ریزان شهری در سیاست گذاری ها باید توجه ویژه ای به عوامل محیطی و نظری به شکل همزمان داشته باشند. بررسی های بیشتر نشان می دهند یک خلا مطالعاتی برای تنوع هدف سفرها و ملاحظه همزمان چهار دسته عامل فوق به ویژه برای شهرهای در حال توسعه وجود دارد.