نگاهی بر وضعیت کنونی زبان شناسی زیستی

زبان شناسی زیستی حوزه میان رشته ای جدیدی است که ویژگی های بنیادی زبان انسان را می کاود و سیر تحول و تکوین آن در افراد، شیوه به کار بستن آن در امر ارتباط، مکانیسم های مغزی مرتبط با آن، مجموعه ژن های پشتیبان آن و پدیدآیی آن در نوع بشر را بررسی می نماید. برای بررسی موارد پیش گفته باید به تعاملات ذهن و مغز در تولید و ادراک زبان پرداخت، مولفه های مغزی که خاص و ویژه زبان (و بویژه انسان) هستند را کشف کرد و در پایان، این مولفه ها را از مولفه های دیگر قوای شناختی متمایز ساخت. پیشرفت های حوزه های زبان شناسی نظری، ژنتیک، روان شناسی رشد و روان شناسی تطبیقی، برنامه فرگشت-وافرگشت در زیست شناسی، فرضیه های بدیع و آزمون پذیری را در رابطه با مسایل مذکور ارایه نموده اند. در پژوهش حاضر به دو مسئله منشا و تنوع زبان پرداخته می شود؛ بیشتر سعی می گردد با کمک گرفتن از فعالیت های اخیر زیست شناسی در باب موضوعات فرگشت (تکامل) و رشد و در چارچوب نظریه اصول و پارامترها به دو مسئله منشا و تنوع زبان پرداخته شود. زبان بشر، نظام محاسباتی درونی است که توسط عملگری بازگشت پذیر کنترل شده و ساختی پایگانی را بدست می دهد؛ ارتباط و تعامل با نظام های تفکر و حرکت به طرح نقشمند زبان شکل می بخشند. در این پژوهش به نتایج تحقیقات بر روی ژن FOXP2 نیز پرداخته می شود. نگارندگان برآنند تا نشان دهند چطور، پیدایش تکاملی-جهشی این نظام بازگشت پذیر از بازارزیابی استدلال های تکاملی و تحقیقات مربوط به ارتباط بین تکامل و رشد سود می برد. در نهایت مشخص می شود که تغییراتی نسبتا سریع در ساختار زیستی انسان بوقوع پیوسته است که انسان را مجهز به زبان کرده اند.