شیوع ترماتودهای کبدی مشترک بین انسان و دام در دام های کشتار شده و رنگ آمیزی آن ها

ترماتودهای کبدی، انگل مشترک انسان و دام هستند که در دامها موجب خسارات فراوان می شوند. انسان به عنوان میزبان اصلی انگل در مسیر آلودگی قرار می گیرد و ضایعات کبدی، مخاطرات بهداشتی در جوامع انسانی به بار می آورد. هدف از این پژوهش، بررسی شیوع آلودگی دام ها به تروماتودهای کبدی بر اساس نوع دام، جنس دام واکسیناسیون تهیه لام های آموزشی از ترماتودهای کبدی بود.
این پژوهش به صورت توصیفی - مقطعی انجام گرفت و جامعه مورد مطالعه دامهای کشتار شده در کشتارگاه خرم آباد بوده که کبد 2912 دام مورد بررسی قرار گرفت. پس از تعیین نوع آلودگی دام، انگل ها از کبد دام جدا شده و رنگ آمیزی شدند.
میزان آلودگی در بز، گوسفند و گاو به ترماتودهای کبدی به ترتیب 8.6، 8.2 و 7.9 درصد بوده، بیشترین میزان آلودگی دام ها مربوط به دیکروسولیوم بوده و هم چنین 9.3 درصد دام های ماده و 8 درصد دام های نر آلوده بوده اند.
با توجه به میزان شیوع آلودگی دام ها به ترماتودهای کبدی و زیانهای اقتصادی فراوان ناشی از آنها لازم است جهت کاهش آلودگی در دام ها، دامپروری به سمت صنعتی شدن سوق داده شود و از علوفه بهداشتی و عاری از آلودگی جهت تغذیه دام ها استفاده گردد.