میزان مقاومت آنتی بیوتیکی هلیکوباکتر پیلوری های بدست آمده از بیوپسی معده مراجعین به بیمارستان امام خمینی(ره) کرمانشاه

عفونت با هلیکوباکتر پیلوری طیف وسیعی از بیماری های گوارشی را در بر می گیرد و در کشورهای در حال توسعه شیوع زیادی دارد. با این حال اطلاعات اندکی در خصوص میزان حساسیت آن به عوامل ضد میکروبی در دست است. هدف از این مطالعه، تعیین الگوهای حساسیت سویه های هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از بیماران در کرمانشاه نسبت به 12 عامل ضد میکروبی متفاوت است.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی 72 سویه هلیکوباکتر پیلوری از بیوپسی های معده بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) کرمانشاه جدا شد. حداقل تراکم بازدارنده (MIC) و حساسیت این سویه ها به آموکسی سیلین، سیپروفلوکساسین، کلاریترومایسین، اریترومایسین، فورازولیدون، جنتامیسین، نالیدیکسیک اسید، نیتروفورانتوئین، مترونیدازول، پنی سیلین، ریفامپین و تتراسیکلین با استفاده از روش رقت در آگار تعیین شد.
بر اساس نتایج به دست آمده، میزان مقاومت آموکسی سیلین 14%، سیپروفلوکساسین 42%، کلاریترومایسین%8، اریترومایسین 10%، فورازولیدون 21%، جنتامیسین 26%، نالیدیکسیک اسید 35%، نیتروفورانتوئین 26%، مترونیدازول 34%، پنی سیلین 29%، ریفامپین 26% و تتراسیکلین 36% تعیین شد.
میزان مقاومت به سیپروفلوکساسین، مترونیدازول، نالیدیکسیک اسید و تتراسیکلین در حد بالایی بود (42-34%)؛ در حالیکه در مورد فورازولیدون، جنتامیسین، نیتروفورانتوئین، پنی سیلین و ریفامپین در حد متوسط (29-21%) و در خصوص کلاریترومایسین و اریترومایسین در حد پایینی (10-8%) بود.
با توجه به نتایج فوق، سویه های مقاوم در کرمانشاه مشابه یافته های حاصل از کشورهای در حال توسعه است. لذا کشت و تعیین حساسیت جهت تعیین الگوهای مقاومت هلیکوباکتر پیلوری در مناطق جغرافیایی خاص پیش از اقدام به درمان، لازم است.