تاثیر تطابق بین رسته و شغل بر فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی کارکنان یک سازمان نظامی

  نیروهای نظامی به لحاظ ماموریت ویژه ای که دارند در معرض تنیدگی های بیشتری قرار دارند که می تواند منجر به افزایش فرسودگی شغلی آنان گردد.

این مطالعه با هدف مقایسه فرسودگی شغلی کارکنان یک سازمان نظامی با توجه به تطابق و هماهنگی بین رسته و شغل آنان انجام شد.

این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی در سال 1395 انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل کارکنان یک سازمان نظامی بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه 22 سوالی فرسودگی شغلی ماسلاچ(Maslach Burnout Inventory)  و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی (36SF) استفاده شده بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار   SPSS نسخه 20 تجزیه و تحلیل گردید.

یافته ها: 

در این پژوهش تعداد 1209 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که میانگین سنی افراد (7/1±) 36/5 سال می باشد که 96 درصد آن ها مذکر بودند. از نظر وضعیت استخدامی بیشترین فراوانی افراد (89/5 درصد) به صورت نظامی و 10/5 درصد استخدامی آن ها کارمندی بود. از نظر فرسودگی شغلی در بعد خستگی عاطفی با 54/6 درصد، بعد مسخ شخصیت با 56/6 درصد در پایین ترین سطح اما از نظر احساس کفایت شخصی با 57/9 درصد در بالاترین وضعیت قرار داشتند. میانگین نمره کیفیت زندگی اکثریت افراد در کل متوسط به بالا بود. بین ابعاد فرسودگی شغلی و متغیر کیفیت زندگی در تمامی ابعاد اختلاف معنی دار است (0/05<P).

 با توجه به اهمیت تطابق رسته و شغل در نیروهای نظامی و تاثیر آن بر فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی، فرماندهان نظامی با در نظر گرفتن این تطابق می توانند منجر به افزایش کیفیت زندگی کاری و شخصی و در نتیجه کاهش فرسودگی شغلی در نیروهای نظامی شوند.