بررسی ارتباط شاخص های درمانی با کیفیت زندگی کودکان 12-8 ساله مبتلا به تالاسمی ماژور شهر ایرانشهر، 1396

شناسایی و تعدیل عوامل موثر بر کیفیت زندگی کودکان تالاسمی، با توجه به افزایش طول عمر این بیماران در نتیجه پیشرفت های درمانی حایز اهمیت بوده و می تواند سطح مطلوب تری از سلامتی را در این کودکان به وجود بیاورد. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط شاخص های درمانی با کیفیت زندگی کودکان 12-8 ساله مبتلا به تالاسمی ماژور شهر ایرانشهر 1396، انجام شد.

در مطالعه توصیفی و همبستگی حاضر، 134 کودک 12-8 ساله مبتلا به تالاسمی ماژور از مرکز تالاسمی شهر ایرانشهر با روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها فرم مشخصات دموگرافیک، فرم بررسی شاخص های درمانی شامل شاخص های آزمایشگاهی (سطح فریتین و هموگلوبین)، دریافت شلاتور آهن، فواصل تزریق خون، زمان شروع ترانسفوزیون خون، همچنین پرسشنامه عمومی کیفیت زندگی کودک، بود. تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز توصیفی و تحلیلی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.

نتایج مطالعه بین نمره کل کیفیت زندگی و تمام خرده مقیاس ها با شروع درمان در سنین پایین تر و فواصل تزریق خون ارتباط معنی داری نشان داد (05/0<p). همچنین ارتباط آماری معناداری بین نمره کل کیفیت زندگی و تمام خرده مقیاس ها و شاخص های آزمایشگاهی (فریتین و هموگلوبین) وجود نداشت (05/0 <p).

نتایج مطالعه نشان داد که بین شروع درمان در سن پایین تر و فواصل کمتر تزریق خون با کیفیت زندگی کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور ارتباط وجود دارد؛ لذا می توان از طریق برنامه ریزی و اجرای مداخلات پرستاری در جهت ارتقاء سطح دانش والدین جهت ترانسفوزیون منظم خون و دریافت مناسب شلاتورهای آهن، به حفظ شاخص های درمانی در محدوده نرمال کمک کرده و  سطح مناسب تری از کیفیت زندگی در این بیماران را ایجاد نمود.