نمادهای آمیزه مفهومی در حکایت های کلیله و دمنه بر اساس نظریه فوکونیه و ترنر

نظریه آمیزه مفهومی به ذهن این امکان را می دهد که فضاهای ذهنی متعدد و مرتبط با هم را که معانی مختلفی دارند به کار گیرد. سپس آن ها را با یکدیگر ترکیب کند و این معانی مختلف را به شیوه ای کارآمد و درست بررسی کند و به شبکه معنایی تشکیل دهنده فضاهای ذهنی دست یابد. در بیشتر حکایت های کلیه و دمنه آمیزه مفهومی برجسته است و تفکر و خیال نویسنده در آن نقشی بنیادین بازی می کند. شبکه معنایی شخصیت پردازی حکایت های کلیله و دمنه، تلفیقی از عناصر و ویژگی های فضاهای ناسازگار است و آمیزش این فضاها با هم، معانی و ساختاری نوظهور را در ذهن ایجاد می کند. از این رو این پژوهش در پی شناسایی و بازنمایی نمادهای آمیزه مفهومی حکایت های کلیله و دمنه بر اساس نظریه فوکونیه و ترنر، به روش توصیفی و از نوع تحلیل محتوا است. بیشترین تاکید مقاله بر فرایندهای «ترکیب، تکمیل و پیچیدگی»، واپس فکنی، اصل دسترسی و روابط حیاتی نقش- ارزش است؛ زیرا این فرایندها بیشترین تاثیر را در شکل گیری آمیزه مفهومی این حکایت ها دارند. این پژوهش نشان می دهد که بیشترین نمود آمیزه مفهومی حکایت های کلیله و دمنه تلفیقی از فضاهای ناسازگار (انسان و حیوان)، (انسان و شیطان) و (انسان و موجودات طبیعی) است. همه عناصر موجود در فضاهای ناسازگار به فضای آمیزه فرافکنی نمی شوند، بلکه انتخاب صورت می گیرد، و این انتخاب از آمیزه ای به آمیزه دیگر متفاوت است، بنابراین نمادهای آمیزه مفهومی متنوعی پدیدار می شود.