تاثیر نانوذرات نقره بر رفتار غذایی چشایی تاس ماهی ایرانی (Acipenser persicus) نسبت به بعضی اسیدهای آمینه

هدف از این مطالعه بررسی اثرات نانوذرات نقره بر پارامترهای رفتار غذایی چشایی از جمله شاخص جذابیت چشایی، کارایی صید و تعداد طعمه های مصرف شده  در تاس ماهی ایرانی نسبت به بعضی اسیدهای آمینه بود. رفتار غذایی در ماهی های گروه شاهد و ماهی هایی که به مدت 21 روز در معرض سه غلظت 01/0، 005/0 و 001/0 میلی گرم بر لیتر نانوذرات نقره قرار گرفته بودند، بررسی شد (هر گروه با 7 ماهی و 3 تکرار). سپس با استفاده از پلت های آزمایشی حاوی اکسید کروم 3/0 درصد، آگار 2 درصد و  اسید آمینه های مورد نظر (سرین، آرژنین، سیستیین، تیروزین، گلوتامیک اسید و آسپارتیک اسید) رفتار غذایی ماهی ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که غلظت های 01/0 و 005/0 میلی گرم بر لیتر نانوذرات نقره در هر شش آمینواسید و حتی در عصاره شیرونومید نیز تاثیر منفی و معنی داری را بر شاخص جذابیت چشایی ایجاد کردند (05/0p<). همچنین هر سه غلظت از نانوذرات نقره در همه آمینواسیدها منجر به کاهش معنی دار در مصرف طعمه ها شدند (05/0p<). میزان کارایی صید نیز در هر سه غلظت از نانوذرات نقره در اسید آمینه های سرین، آرژنین، سیستیین و تیروزین بصورت معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (05/0p<).  با توجه به اینکه حتی غلظت 001/0 میلی گرم بر لیتر نانوذرات نقره نیز توانست بر رفتار غذایی تاس ماهی ایرانی تاثیر منفی داشته باشد. لذا توصیه می شود قبل از رهاسازی پسماندهای حاوی نانوذرات نقره به محیط های آبی مقدار آن در کمترین مقدار ممکن و یا در حد صفر باشد.