اصول و روش های تربیتی انبیا در قصص قرآن از منظر تفسیر المیزان و فی ظلال القرآن

هدف از آفرینش بشر، هدایت و قرار دادن او در مسیر عبودیت است. خداوند­متعال این رسالت خطیر را بر عهده پیامبران نهاده است و آن­ها را با معجزات و خصایص پیامبرانه تاییدکرده تا کاروان بشری را به کمال مطلوب رسانند و جان­های نورانی را آماده ملاقات پروردگار کنند. در این میان، معجزه­ی بی بدیل پیامبر خاتم(ص) با بیانی منحصر به فرد، به زیبایی، زندگانی انبیا و راه و روش آنها در مسیر هدایت بشر را در قالب داستان به تصویر کشیده است؛ چراکه بیان پیام به صورت غیر مستقیم و در اثنای قصص، تاثیرات هدایتی و تربیتی قابل توجه و فزاینده­تری بر مخاطبان دارد. از آنجا که شناسایی و باز­نگری اصول و روش­های تربیتی انبیا در قصص قرآن، راه­گشای بسیاری از مسایل و مشکلات تربیتی در سطوح مختلف اقشار جامعه اسلامی است، این نوشتار با روش توصیفی- تحلیلی و بهره­گیری از منابع مکتوب کتابخانه­‌ای، به بیان اصول و روش­های تربیتی انبیا در قصص قرآن در نظر علامه طباطبایی و سید قطب اختصاص یافته است. نگرش در آیات وحی بیانگر آنست که اصل ­کرامت، توحید­محوری، عزت­مداری، تدریج محوری، اخلاق­ورزی، اصلاح شرایط و روابط انسانی، صداقت و روش­های تربیتی اسوه­سازی، تشویق وتنبیه، انذار و تبشیر، تغافل، امر به معروف و نهی از منکر از جمله اصول و روش­های تربیتی انبیاء است که در  تفاسیر گرانسنگ «المیزان فی تفسیر القرآن»  و « فی ظلال القرآن»، به روشنی آمده است.