حاملگی خودبخودی بعد از درمان طبی و جراحی در نازایی: یک مطالعه مقطعی

نازایی به دنبال علل مختلف از جمله زنانه و مردانه و هر دو و بدون علت است که با درمان طبی و جراحی مدیریت می شود.

هدف از این مطالعه تعیین ارتباط وقوع حاملگی خودبخودی با فاکتورهای موثر در نازایی است.

این مطالعه در دو مرکز نازایی در جنوب غرب ایران از فروردین 1395 تا فروردین 1396 انجام شده است. مطالعه به صورت مقطعی و مرور مدارک پزشکی در 655 زوج نازا انجام شده است. بیماران به دو گروه با و بدون حاملگی خودبخود به ترتیب 31 و 624 زوج تقسیم شدند. متغیرهای مورد مطالعه شامل سن زن و مرد، مصرف سیگار، شغل مرد، محل زندگی، علل نازایی، نوع و مدت نازایی و زیرگروه های علل نازایی است.

نازایی با علت مردانه و زنانه، و زنانه به تنهایی و مردانه به تنهایی و با علت نامعلوم به ترتیب 5/47 و 5/31 و 5/14 و 6/6% است. میزان حاملگی خودبخودی 7/4 % است که ارتباط معنی داری با سن زن، مدت نازایی، نازایی غیرقابل توجیه و شغل همسر داردکه به ترتیب 036/0 =p ، 01 /0 = p، 001/0 = p و 004/0 = p است.

شانس حاملگی خودبخودی در زوج های نازا با سن زن، مدت نازایی، نازایی غیرقابل توجیه و شغل همسر ارتباط دارد.