بررسی فراوانی مقاومت آنتی میکروبی و ژنهای intI1و Sul1 در سویه های سالمونلا انتریتیدیس جداشده از دام و طیور

مقاومت آنتی بیوتیکی باکتریایی یک مشکل بهداشت اجتماعی در سراسر جهان با تاثیر مستقیم بر سلامت مواد غذایی تبدیل شده است. سالمونلا از علل مهم اسهال و استفراغ منتقل شونده از طریق غذا در انسان و اسهال و گاهی سپتی سمی در حیوانات است. اینتگرون ها، عناصر ژنتیکی هستند که نوارهای ژنی متحرک را که معمولا عوامل تعیین کننده مقاومت در برابر داروهای ضد میکروبی را رمز میکنند، تشخیص میدهند و در خود ادغام میکنند. اینتگرونها معمولا در ارتباط با ترانسپوزونها و پلاسمیدها یافت میشود. این مطالعه شامل  31جدایه سالمونلا انتریتیدیس جمع آوری شده در ایران در سال  1391 بود. جدایه ها از منشاء حیوانی گرفته شدند. تمام نمونه ها با استفاده از روش کشت و آزمونهای استاندارد بیوشیمیایی برای شناسایی سویه های سالمونلا مورد بررسی قرار گرفتند. پس از استخراج  DNA حضور ژن  intI1 و  Sul1 توسط  PCR مورد بررسی قرار گرفت. رایج ترین فنوتیپ مقاومت به سفالوتین  %100آمپی سیلین  ٪54/8 کلرامفنیکل  ٪51/6 تتراسایکلین ٪45/1 آموکسی سیلین / کلاوولانات  ٪38/7 سولفامتوکسازول ٪41/9 بودند. ژن  intI1 در ٪47 و ٪42/8 و ژن  Sul1 در ٪35/2 و ٪35/7 از جدایه های سالمونلا جدا شده از دام و طیور به ترتیب یافت شد. جدایه های اینتگرون مثبت مقاومت بالاتری به تتراسایکلین، کلرامفنیکل، سولفامتوکسازول، آمپی سیلین و آموکسی سیلین / کلاوولانات در مقایسه با جدایه های اینتگرون منفی داشتند. توانایی اینتگرونها در ادغام ژن مقاومت به عوامل ضد میکروبی مقاومت به آنتی بیوتیک را منتشر مینماید.