گستره حریم خصوصی بیمار در فضای مجازی

با وجود آنکه فناوری اطلاعات، ارایه بهتر خدمات پزشکی را ممکن ساخته، لکن شرایط مناسبی را جهت دسترسی به اطلاعات شخصی افراد و سوءاستفاده احتمالی از آن ها نیز فراهم می آورد. اطلاعات پزشکی بخش مهمی از داده های رایانه ای حساس را تشکیل می دهند که حمایت از محرمانگی آن ها با توجه به پیشرفت روزافزون فناوری اطلاعات، یکی از مهم ترین دغدغه های متولیان این حوزه است. جهت رفع این مشکل در اسناد بین المللی، قواعدی در زمینه لزوم تحصیل قانونی، مضیق و مرتبط داده ها و نیز توجه به حق انتخاب ذی نفع در مرحله گردآوری اطلاعات، رعایت ضوابط مربوط به امنیت، شفافیت و دسترسی به داده ها و دقت در صحت آن ها در مرحله نگهداری اطلاعات، ضرورت پردازش مرتبط با هدف و نیز ممنوعیت افشای داده ها در مرحله به کارگیری اطلاعات و در نهایت لزوم امحای داده ها و ممنوعیت انتقال فرامرزی آن ها در انتهای فرایند رسیدگی به وضعیت بیمار، پیش بینی شده است، هرچند قانون اساسی و دیگر قوانین کشورمان بر لزوم حفظ حریم خصوصی و منع افشای اسرار افراد، از جمله بیماران تاکید دارد، لکن در حوزه اطلاعات رایانه ای صرفا برخی مواد قانون تجارت الکترونیکی و قانون جرایم رایانه ای به صورت کلی به حفاظت از اطلاعات مزبور اشاره نموده اند. از میان اصول صدرالذکر نیز بدون رعایت توالی و ترتیب فوق، اصول رضایت سوژه، تحصیل قانونی و نیز گردآوری مضیق داده ها، اصل صحت داده ها و امحای آن ها در قوانین داخلی ذکر شده اند. ضمانت اجراهای کیفری موجود نیز در تضمین رعایت اصول فوق کافی نبوده و ضروری است نسبت به تصویب قانونی جامع با ضمانت اجراهای متناسب، اقدام گردد.