حقوق بیماران در پرتو اسناد بین المللی و نظام حقوقی ایران

در سال‌های اخیر مفهوم «حقوق بیماران» به یکی از موضوعات پراهمیت در ادبیات نویسندگان و حقوقدانان بدل شده است، اما با این حال، از حیث منابع حقوق بیماران، خلاهای فراوانی وجود دارد. در نظام حقوق داخلی ایران صرفا یک سند مشخص (یعنی منشور حقوق بیماران) وجود دارد که به مساله حقوق بیماران پرداخته است. در پژوهش حاضر که با روش توصیفی تحلیلی و با ابزار کتابخانه‌ای گردآوری شده است، مشاهده خواهد شد که منشور حقوق بیمار در ایران، در جهت حفظ و تضمین حقوق بیماران خلاهای فراوانی دارد، اما این بدان معنا نیست که در حقوق داخلی ایران نمی‌توان ابزار دیگری برای تضمین حقوق بیماران یافت. بسیاری از مصادیق حقوق بیماران در ادبیات اسناد حقوق بشر بین‌المللی مورد توجه قرار گرفته‌اند و اسناد مزبور و هنجارهای آن‌ها در فضای حقوق داخلی ایران عملا قابلیت اعمال را دارند، البته این به معنای رفع همه نیازها در فضای حقوق داخلی نیست، بلکه لازم است در حقوق داخلی ایران، یک قانون مستقل در ارتباط با موضوع حقوق بیماران طراحی و به تصویب برسد.