اثر متانول بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، برخی اسمولیت های سازگار و صفات بیوشیمیایی گندم تحت شرایط قطع آبیاری

به منظور بررسی اثر متانول بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، برخی اسمولیت های سازگار و صفات بیوشیمیایی گندم تحت شرایط قطع آبیاری، این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی 98-1397 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل سطوح آبیاری (آبیاری کامل به عنوان شاهد، قطع آبیاری در 50 درصد مرحله سنبله دهی و قطع آبیاری در 50 درصد مرحله شکم خوش (آبستنی) به ترتیب به عنوان محدودیت ملایم و شدید آبی بر اساس کد 55 و 43 مقیاس BBCH) و محلول پاشی متانول در چهار سطح (محلول پاشی با آب به عنوان شاهد و محلول پاشی 10، 20 و 30 درصد حجمی متانول) بود. نتایج نشان داد محلول پاشی 30 درصد حجمی متانول در شرایط آبیاری کامل موجب افزایش 83/42، 01/36، 69/29، 93/57 و 98/49 درصدی محتوای کلروفیل b، کلروفیل کل، کارتنویید، درصد پروتئین و عملکرد دانه و کاهش 77/63 و 58/75 درصدی به ترتیب محتوای پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدهید، نسبت به عدم محلول پاشی تحت شرایط قطع آبیاری در مرحله شکم خوش گردید. محلول پاشی 30 درصد حجمی متانول در شرایط قطع آبیاری در مرحله شکم خوش موجب افزایش محتوای پرولین و قندهای محلول (به ترتیب 42/125 و 93/91 درصد) نسبت به عدم محلول پاشی متانول در شرایط آبیاری کامل شد. همچنین محلول پاشی 30 درصد حجمی متانول در شرایط آبیاری کامل موجب کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی (کاتالاز، پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز) شد. به نظر می رسد محلول پاشی 30 درصد حجمی متانول می تواند عملکرد دانه گندم را در شرایط قطع آبیاری به واسطه ی بهبود صفات بیوشیمیایی افزایش دهد.