مسئولیت دولت ها در قبال جنایت علیه مسلمانان روهینگیا در حقوق بین الملل تحت تاثیر رقابت های ژئوپولیتیکی

یکی از بزرگترین فجایع انسانی، در دو دهه اول قرن بیست و یکم در ایالت راخین میانمار و نسبت به مسلمانان روهینگیا اتفاق افتاد. پاکسازی قومی، نسل کشی، جرایم علیه بشریت و هر عنوان مشابه دیگری که به نوعی جلوه ای از نقض حقوق بشر محسوب شود، در قبال مسلمانان روهینگیا حادث شد. سوال اصلی این مقاله آن است که مسولیت دولت های در قبال این فجایع چه بود و چرا به جز محدودی کشورهای ریز قدرت، ابر قدرتی چون ایالات متحده آمریکا به طور جدی به این مساله نقض فاحش حقوق بشر ورود نمی کند؟ فرضیه مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی بررسی شد، آن است که ایالات متحده آمریکا تحت تاثیر ملاحظات ژوپولیتیکی چون نزدیکی چین به دولت میانمار نسبت به فجایع انسانی در این کشور فقط به اظهار نظر شفاهی، صدور بیانیه، و نهایتا صدور قطعنامه ای توصیه ای بسنده کرده است. این درحالیاست که انتظار میرفت ایالات متحده بر اساس اصل مسئولیت بین المللی حمایت، مداخله بشر دوستانه را در میانمار در دستور کار قرار میداد. تعاض رفتاری موجود نسبت به این نقض فاحش حقوق بشر ناشی از اعمال فشار قدرتهای بزرگ است. یافته های مقاله نشان داد که برخورد ایالات متحده آمریکا نسبت به نقض حقوق بشر در کشورهای مختلف تابع استانداردهای دوگانه است. خوشبینانه ترین حالت آن است که گفته شود قدرتهای بزرگ مانع عمده ای در جلوگیری از عملکرد موثر و مستقل نهادهای بین المللی بر اساس قوانیین موجود در برخورد با دولتهای ناقض حقوق بشر می شوند.