مقایسه اثرات قلبی تجویز سولفات آتروپین پیش از دو رژیم متفاوت بیهوشی در سگهای نژاد تریر

با توجه به اثر پاراسمپاتولیتیک آتروپین و تداخلات آن با داروها و روش های مختلف جراحی، اطلاعات ثبت شده مربوط به پالس اکسی متری و کاپنوگرافی بیهوشی سگ هایی که تحت عمل اواریوهیسترکتومی انتخابی قرار گرفته بودند با هدف تعیین اثر تجویز آتروپین مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از بیست قلاده سگ تریر سالم با میانگین وزنی  6/3±0/7کیلوگرم و سنی  34±9ماه که بصورت تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند استفاده شد. در گروه یک پس از تزریق عضلانی آسه پرومازین. بیهوشی با تجویز وریدی کتامین- دیازپام القا شد و بعد از لوله گذاری درون نای با تجویز مکرر کتامین وریدی تا انتهای روند جراحی ادامه یافت. کلیه مراحل گروه دو بجز تجویز زیر جلدی همزمان آتروپین با آسپرومازین شبیه گروه یک بود. در گروه سه کلیه مراحل مشابه گروه یک بود اما ادامه بیهوشی بصورت استنشاقی، با استفاده از گاز هالوتان صورت گرفت.گروه چهار تمامی مراحل مشابه گروه سه بود با این تفاوت که در پیش بیهوشی مانند گروه دو آتروپین زیر جلدی نیز تزریق شد. مدت زمان. شیوه جراحی و شخص عامل در همه موارد یکسان بودند. طول مدت بیهوشی، کیفیت و زمان بازگشت ازآن در همه جراحی ها ثبت شد. میزان هموگلوبین اشباع شده خون. میزان دی اکسید کربن بازدمی، ضربان قلب، تعداد و ریتم تنفس از یک ساعت پیش از آغاز بیهوشی تا سه ساعت پس از برداشت لوله نایی با فواصل زمانی مشخص ثبت شدند. آنالیز آماری داده ها وتغییرات آنها در مقاطع زمانی مختلف با تکیه بر سه مرحله آغازین بیهوشی. مرحله دردناک جراحی و بازگشت از بیهوشی در هر چهار گروه نشان داد که تجویز آتروپین اثر معنی داری بر کیفیت بیهوشی نداشته است. بیشترین وقوع تاکیکاردی در گروه دو و بیشترین هیپوونتیلاسیون در گروه سوم مشاهده شد. همچنین تاکیکاردی در مراحل دردناک جراحی در گروه دو نسبت به همه گروها به شکل معنی داری بیشتر بود. بر اساس یافته های این مطالعه، با توجه به تاکیکاردی ناشی از کتامین و نیز تضعیف میو کارد توسط هالوتان استفاده از آتروپین بعنوان پیش بیهوشی در هیچ یک از دو رژیم بیهوشی بررسی شده، ضروری به نظر نمی رسد.