متغیرهای تاثیرگذار بر واگرایی روابط ایران و پاکستان

روابط ایران و پاکستان قبل از انقلاب اسلامی، دوستانه و کم‌تنش بود. پس از انقلاب اسلامی به علل چندی از جمله: قدرت‌گیری نظامیان در پاکستان، اختلافات مرزی، کشتار شیعیان و...، واگرایی بین دو کشور نمایان شد. تز صدور انقلاب نیز که قاعدتا کشورهای همجوار و مسلمان ایران را در اولویت قرار می‌داد، اختلافات را دوچندان کرد و علیرغم پیروزی‌های ایران در این زمینه در کشورهای عراق  و سوریه...، در پاکستان نمودی نیافت. مقاله حاضر به شیوه توصیفی - تحلیلی درصدد پاسخگویی به این سوال است که مهمترین متغیرهای تاثیرگذار در واگرایی ایران و پاکستان کدام‌اند؟ فرضیه تحقیق بر این شالوده قرار گرفت که مجموعه‌ای از عوامل منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای موجب واگرایی در روابط دو کشور شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که با مبنا قرار دادن چارچوب نظری براساس نظریه سازه‌انگارانه و تاثیر هنجارهای اجتماعی و تشکل‌ها بر روابط میان دولت‌ها، مهمترین عوامل واگرایی دو کشور عبارتند از: اقدامات طالبان در پاکستان، رقابت ایران و پاکستان بر سر احراز قدرت منطقه‌ای، واکنش‌های افراطی علیه انقلاب ایران، روابط پاکستان با آمریکا و عربستان... از مهم‌ترین علل واگرایی در روابط دو کشور محسوب می‌شوند.