اثربخشی آموزش زبان بدن بر طرحواره های اطاعت و بازداری هیجانی دانشجویان

مقاله حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش زبان بدن بر طرحواره‌های اطاعت و بازداری هیجانی دانشجویان انجام شد. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان مرد و زن واحدهای دانشگاه آزاد تهران تشکیل دادند که 30 نفر از آنان به شیوه در دسترس انتخاب شدند و با روش تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌های پژوهش در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون از گویه‌های اطاعت و بازداری هیجانی پرسشنامه طرحواره یانگ استفاده شد. آموزش زبان بدن براساس برنامه بنی‌اسدی و دسوزا (2011) در 8 جلسه و در هر جلسه به مدت 90 دقیقه برای دانشجویان گروه آزمایش اعمال گردید. داده‌‏ها با استفاده از نرم‏افزار SPSS 22 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک‌متغیری نشان داد که تفاوت معناداری بین پس‌آزمون نمرات اطاعت و بازداری هیجانی گروه آزمایش و گروه کنترل وجود داشت. طبق این نتایج، 7/24 درصد از واریانس تغییرات در طرحواره اطاعت توسط آموزش زبان بدن قابل تبیین است. همچنین نتایج نشان داد 3/25 درصد از واریانس تغییرات در طرحواره بازداری هیجانی توسط آموزش زبان بدن تبیین می‌گردد. بنابراین می‌توان نتیجه‌گیری کرد که آموزش زبان بدن بر کاهش طرحواره‌های اطاعت و بازداری هیجانی دانشجویان موثر است..