تبیین فقهی آمیزش جنسی در دوره قاعدگی

 با بررسی ابواب فقهی در زمینه مسایل بهداشتی می‌توان گفت در هر موردی که اسلام حرمت و منعی قرار داده است، نوعی پشتوانه پزشکی در ضمن آن می‌توان یافت. یکی از موارد بهداشتی که ممنوعیت برای آن در نظر گرفته شده، روابط زناشویی در دوران قاعدگی است. علم پزشکی نیز روابط جنسی در این دوره را به دلیل نتایج زیان‌آور و جبران‌ناپذیری که در ضمن آن وجود دارد، ممنوع اعلام کرده و به عبارتی در تایید وجود مضرات چنین رابطه‌ای بین علم پزشکی و منابع فقهی توافق وجود دارد.

این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی با تکیه بر ادله منع روابط زناشویی در دوران قاعدگی به بررسی فقهی پزشکی این حکم پرداخته و ادله فقهی را با یافته‌های پزشکی این باب تطبیق داده تا از این رهگذر چرایی این حکم بیشتر روشن شود.

ابتلای زن و مرد همچنین جنین به انواع بیماری‌های صعب‌العلاج از جمله ریسک‌هایی است که می‌تواند نتیجه روابط زناشویی در دوران قاعدگی باشد. این مساله علاوه بر علم پزشکی در فقه نیز مورد اشاره رفته و روایات نیز افراد را از این‌گونه روابط برحذر داشته‌اند.