توان ژئوتوریستی و تحلیل رقابت پذیری مناطق ژئوتوریستی منطقه سرعین

اهداف و زمینه ها:

 ژیوتوریسم ترکیبی از دو واژه زمین و گردشگر است و به گردشگری گفته می شود که دارای جاذبه های زمین شناسی، مورفولوژیکی و فرهنگی است. استفاده بهینه از جاذبه های مناطق مورد مطالعه مستلزم شناخت جنبه های مختلف است. هدف از این پژوهش، ارزیابی توان ژیوتوریستی و تحلیل رقابت پذیری مناطق ژیوتوریستی شهرستان سرعین (روستاهای بیله درق، دربند ورگه سران و آلوارس) بود.

روش شناسی:

 این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقایسه ای به روش میدانی در مناطق ژیوتوریستی شهرستان سرعین (روستاهای بیله درق، دربند ورگه سران و آلوارس) در تابستان 1398 انجام شد. 102 نفر از گردشگران و کارشناسانی که به مناطق مورد مطالعه ژیوتوریستی مسافرت کرده بودند (23 گردشگر و 11 کارشناس برای هر یک از مناطق مورد مطالعه) با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسش نامه های تحقیق را تکمیل کردند. به منظور ارزیابی توان ژ یوتوریستی از مدل هادزیک و برای ارزیابی توان رقابت پذیری از مدل پاوولوا استفاده شد.

یافته ها: 

توان ژیوتوریستی در مناطق بیله درق و دربند ورگه سران به ترتیب برابر 22/39 و 44/24 و در سطح متوسط و در منطقه آلوارس 55/55 و در حد خوب ارزیابی شد. همچنین مناطق بیله درق با ارزش عددی 16/1 و ورگه سران با ارزش عددی 20/1 دارای رقابت پذیری رضایت‎بخش و منطقه ژیوتوریستی آلوارس با ارزش عددی 43/1 دارای رقابت پذیری خوب و مناسبی بودند.

نتیجه گیری:

 منطقه گردشگری آلوارس از نظر توان ژیوتوریستی و رقابت پذیری نسبت به مناطق بیله درق و دربند ورگه سران دارای پتاسیل های مناسبی برای جذب گردشگر به شهرستان سرعین است