راوی در آسوکه های سیستان

آسوکه گونه ای از روایت های داستانی عامیانه منطقه سیستان است که در آن راوی جایگاه ویژه ای دارد. این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل جایگاه راوی در آسوکه های سیستان شکل گرفته و در آن تلاش شده است تا به روش توصیفی   تحلیلی به بررسی انواع راوی، سطوح روایی و وجوه کانونی سازی راوی پرداخته شود. نتایج اولیه حاکی از آن است که این روایت ها از سطوح روایی مختلفی برخوردار است و در بسیاری از آن ها هم زمان با روایت راوی دانای کل، آمیختگی و تداخل سطوح روایت دیده می شود. در اغلب آسوکه ها، راوی کانونی ساز دانای کلی است که با دیدی پرنده وار همه چیز را کانونی سازی می کند و این نگاه او به ندرت امکان جهش های زمانی یا ابراز عقیده را دراختیار شخصیت های داستان قرار می دهد. از منظر میزان تداوم کانونی سازی این نتیجه حاصل شد که اغلب روایت های آسوکه کانونی سازی ثابت دارد و راوی آن ها واحد است و تا پایان روایت تغییر نمی کند.