خوانش بیش متنی دو داستان «الماس ها ابدی اند» اثر ایان فلمینگ و «برق الماس» اثر نبیل فاروق بر مبنای نظریه ی ژرار ژنت

در میان نظریه های مختلف بینامتنی، ژرار ژنت طیف گسترده ای از روابط یک متن با سایر متون را به شکلی ساختارمند با عنوان ترامتنیت بررسی کرده است. بیش متنیت مهم ترین گونه ترامتنیت ژنتی به شمار می رود که بر اقتباس استوار است. یکی از گونه های ادبی که مسئله اقتباس در آن برجستگی دارد، ادبیات پلیسی است که از ژانرهای نو در ادبیات جهان محسوب می شود. نبیل فاروق مصری نویسنده معاصر داستان های پلیسی عربی است که در آثار خود از آثار غربی تاثیر پذیرفته است. شواهد دال بر آن است که یکی از داستان های وی با عنوان برق الماس از مجموعه مرد غیرممکن از داستان الماس ها ابدی اند اثر ایان فلمینگ انگلیسی برگرفته شده است. پژوهش حاضر سعی می کند تا با به کارگیری روش تحلیلی توصیفی و تطبیقی روابط بیش متنی این داستان با پیش متن آن را براساس دیدگاه ژنت بررسی کند. هدف این جستار ارایه نمونه ای عملی از رابطه بینامتنی یک اثر داستانی عربی با پیش متنی از ادبیات دیگر است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که این اثر در نگاه اولیه صرفا تقلیدی از پیش متن است؛ اما با تدقیق بیشتر ابعاد مختلف تراگونگی و تلاش نویسنده برای ایجاد تغییرات اساسی در بیش متن آشکار می شود.