معنویت و هوش معنوی از منظر دینی و نقش آن در ارتقای سلامت

با توجه به جهانی بودن دین و معنویت و تاثیر آن بر رفتار و سلامت، سازمان دهی و نقد تحقیقات تجربی در این حوزه اهمیت ویژه دارد. این مقاله تعاریف «معنویت» و «سلامت معنوی» را با بهره گیری از شواهد بینش قرآنی، روان شناسی، و عصب شناسی بررسی می کند و نقش فعالیت های مذهبی در ارتقای سلامت را می کاود. دانشمندان مدارهایی در مغز را شناسایی کرده اند که در درک ما از وجود خدا، احساس امنیت یا کاهش ترس/خشم نقش دارند. اعمال معنوی با فعال کردن قسمت متعالی مغز (نیوکورتکس) قسمت های مختلفی از مغز را تحت تاثیر قرار می دهد و رفتارهای اجتماعی انسان را ارتقا می بخشد. میدان های انرژی قلب (انرژی قلبی) به میدان آگاهی وصل است که اطلاعات مربوط به رویدادهای آینده را، قبل از وقوعشان، دریافت و پردازش می کنند، به طوری که قلب پیش از مغز اطلاعات شهودی را دریافت می کند. پژوهش های علمی در این حوزه نشان می دهد اعمال معنوی، از جمله زیارت کردن، ذکرگفتن و دعاکردن عملکرد نورون های مغز را تغییر می دهد و موجب ارتقای سلامت جسمی، ذهنی، اجتماعی و عاطفی فرد می شود.