مانع اخلاقی زیستن از نظر پولس: زندگی بر حسب جسم و عجب ناشی از آن

اخلاق پولسی اخلاق فضیلت محور است. فضایل مد نظر پولس، یعنی ایمان، امید و محبت، فضایلی هستند که خدا به انسان داده باشد. به نظر وی، کسی که به مسیح ایمان آورد، از درون متحول خواهد شد و زندگی اش اخلاقی خواهد بود. با توجه به سرشت گناه آلود، آدمی قبل از ایمان بر حسب جسم زندگی می کند و برایش امکان تحول و تعالی نیست. طبیعت انسانی بدون فیض خدا گرفتار خواهش های نفسانی است. به عقیده پولس، شرط اخلاقی زیستن ایمان و بر حسب روح زیستن است و مانع اخلاقی زیستن بی ایمانی و بر حسب جسم زیستن است. مسئله مهمی که باید به آن توجه کرد این است که چه بسا کسی ایمان آورده باشد، اما از بند جسم رها نشده باشد و زندگی جسمانی و روحانی اش در حال تنازع باشد. در میان رذایل ناشی از زندگی بر حسب جسم، عجب مهم ترین مانع اخلاقی زیستن است، چراکه سبب می شود انسان گمان کند آنچه خدا بدو داده است، از آن خود او است و از روی استحقاق خودش آنها را به دست آورده است. کسی که دچار عجب شود خود را از فیض خدا بی نیاز می داند و دچار توهم دانایی می شود و نخواهد توانست اخلاقی زندگی کند. در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی، دیدگاه پولس درباره زندگی بر حسب جسم و عجب ناشی از آن به عنوان مانع اخلاقی زیستن تبیین خواهد شد.