تحلیل گفتمان احادیث تقیه حسن بن محبوب

بهره جویی از روش تحلیل گفتمان در شناسایی مولفه های گفتمانی احادیت راویان شیعی، رهیافتی نوین و کارآمد در حوزه مطالعات حدیثی امامیه است. بر پایه این روش، بازتاب کنش های زبانی در اجتماع، در تناظر با آوای متعارض و گفتمان رقیبی است که در بستر فکری جامعه رخ نمایی می کند. کاربست این روش در تراث پژوهی امامیه، موجب  بسترشناسی صدور و نقل روایات، واکاوی گفتمان های رقیب و شناخت باورهای اعتقادی محدثان امامیه می گردد. در پژوهه پیش رو برآنیم تا مولفه های گفتمانی احادیث حسن بن محبوب (149_ 224ق) درباره آموزه تقیه را واکاوی کرده، مورد تحلیل گفتمانی قرار دهیم. وی از اصحاب امام کاظم، امام رضا و امام جواد؟عهم؟ و یکی از ارکان چهارگانه علمی شیعه در عصر خویش بوده و از جمله اصحاب اجماع امامیه به شمار آمده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که احادیث ابن محبوب در رویارویی و ستیز با دو گفتمان رقیبی است که در صدد ترویج نگره اصالت قیام یا مرجوح بودن راهبرد تقیه برآمده اند.