رهبران زن و مدیریت بحران های بین المللی: ارزیابی عملکرد در شیوع کووید 19

مردان در موقعیت‌های مدیریتی با اعمال قدرت، برنامه‌ریزی دقیق، نظارت بر اجرای برنامه‌ها و کنترل شناخته می‌شوند و در مقابل زنان در مدیریت خود دارای انعطاف، اهل تعامل و قادر به برقراری ارتباط موثرند و به آراء مختلف احترام می‌گذارند.
برخی از محققان بر این باورند که در رفتار‌های مدیریتی زنان و مردان بیش از آنکه تفاوت وجود داشته باشد شباهت وجود دارد و مدیریت هر دوی آنها به یک اندازه موثر است.
درحالی‌که اجماعی میان محققان درمورد این تفاوت‌های اساسی میان زنان و مردان در سبک رهبری وجود ندارد، یکی از راه‌هایی که می‌توان از خلال آن و در مقیاس کلان به برداشتی درمورد تفاوت‌های زنان و مردان در مدیریت بحران‌ها رسید، مطالعه چگونگی عملکرد رهبران زن در برابر همتایان مرد آنها در برخورد با بحرانی مشترک است که اجتماع تحت رهبری آنها را هدف قرار گرفته باشد.
رهبرانی که بهترین برخورد را با بیماری کرونا داشته‌اند آنهایی بوده‌اند که با فروتنی با متخصصان بهداشت عمومی ‌‌مشورت کرده و به‌سرعت عمل کرده‌اند و تبعا بسیاری از آنها زن بوده‌اند که ریشه این‌گونه مواجهه را می‌توان در خصیصه‌های رهبری زنانه ازجمله درک بالا و تعامل‌گرایی دانست.
باید درنظر داشت که کشور‌های تحت مدیریت رهبران زن الزاما بالاترین رتبه را نیز در میان دولت‌‌های جهان در مقابله با کرونا نداشته‌اند. درواقع، هرچند این کشور‌ها درمجموع کارنامه‌هایی خوب در مقابله با کرونا دارند، الزاما بهترین دستاورد‌ها و عملکرد‌ها متعلق به آنها نیست.
واقعیت این است که این ویژگی‌هایی که به جنسیت زنانه و مردانه نسبت داده می‌‌شوند تا اندازه زیادی منعکس‌کننده ادراکات، کلیشه‌‌ها و سوگیری‌‌های ذهنی‌اند و زنان می‌‌توانند ویژگی‌‌های مدیریتی که مردانه طبقه‌بندی شوند و مردان ویژگی‌هایی را که زنانه طبقه‌بندی می‌‌شوند از خود نشان دهند.