تنوع زیستی سه جدایه ایرانی ریزجلبک Dunaliella و پتانسیل بالقوه آن ها برای کاربردهای بیوتکنولوژیکی

کشور ایران زیستگاه های متنوعی برای ریزجلبک شورزی Dunaliella در دریاچه ها و تالاب های شور خود دارد. تا کنون مطالعات محدودی در زمینه رفتار فیزیولوژیکی جدایه های بومی ایران از جنس Dunaliella، در شرایط متفاوت محیطی از جمله    شدت نور و غلظت نمک صورت گرفته است،

پژوهش حاضر به صورت آزمایش فاکتوریل سه عاملی با دو سطح نور (25 و 500 میکرومول فوتون بر متر مربع بر ثانیه)، سه سطح شوری (2، 3 و 4 مولار نمک NaCl)و چهار جدایه (SH1، M1، G28 و CCAP19/18) در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. جدایه های مورد آزمایش از بندر شرفخانه دریاچه ارومیه (SH1)، مهارلو (M1) و تالاب گاوخونی (G28) انتخاب شدند. جدایه غیر بومی و استاندارد CCAP19/18 به منظور مقایسه رفتار جدایه های بومی استفاده گردید.

نتایج نشان داد که رفتار فیزیولوژیک ریزجلبک نه تنها به عوامل محیطی، بلکه به ویژگی های ژنتیکی و پتانسیل های متابولیسمی ریزجلبک مذکور مرتبط می باشد. جدایه شرفخانه در نور 25 میکرومول فوتون برمربع بر ثانیه و شوری 3 مولار بیش ترین تعداد سلول در  واحد حجم و محتوی کلروفیل کل در هر سلول را نشان داد. در حالی که بالاترین محتوی کاروتنویید در جدایه مهارلو در محیطی با شوری 3 مولار نمک و تحت نور 25 میکرومول فوتون بر متر مربع بر ثانیه اندازه گیری شد.

با بررسی نتایج می توان پیشنهاد کردکه الف) جدایه ارومیه (SH1) استعداد رشد و تکثیر بالایی داشته و برای تولید زیست توده بالا مناسب است ب) جدایه های دریاچه های ارومیه (SH1) و مهارلو (M1) برای استحصال کلروفیل و کاروتنویید مناسب ترند. ج) استفاده از جدایه مهارلو (M1) در مطالعات فتوسنتزی منطقی به نظر می رسد.