کاهش آثار زیست محیطی از طریق بازطراحی الگوی کشت با رویکرد استفاده از ارزیابی چرخه حیات و برنامه ریزی چندهدفه (مطالعه موردی: شرق استان لرستان)

چکیده
یکی از مشکلات اساسی حال حاضر، آلودگی اکوسیستم های آبی و خاکی به دلیل ورود آلاینده های ناشی از فعالیت های انسان است. مدیریت کشاورزی برای استفاده بهینه از منابع و کاهش اثرات محیطی، افزون بر حفاظت از منابع، افزایش درآمد کشاورزان منطقه را به همراه دارد. با توجه به محدودیت منابع و اثرات محیطی فعالیت های کشاورزی بر اکوسیستم ها تعیین الگوی کشت مناسب ضروری است.
 
مواد و روش ها: در این مقاله با استفاده از برنامه ریزی غیرخطی چندهدفه (MOP) با هدف حداکثرسازی سودخالص و حداقل سازی اثرات محیطی موثر بر اکوسیستم از جمله سمیت آب، سمیت خشکی، اسیدی شدن/غنی شدن خشکی، اشغال زمین، اسیدی شدن آب و غنی شدن آب، الگوی کشت بهینه محصولات زراعی آبی شرق استان لرستان پیشنهاد شده است.
 
یافته ها: در الگوی کشت پیشنهادی MOP، سطح زیر کشت چغندرقند 22 و لوبیا 2 درصد نسبت به الگوی جاری افزایش و سطح زیر کشت کلزا 50 درصد، سیب زمینی 34 درصد، نخود 21 درصد، جو 4 درصد و عدس 3 درصد نسبت به الگوی جاری کاهش یافت. با اجرای الگوی پیشنهادی MOP در منطقه انتشار فلزات سنگین و آفت کش ها به اکوسیستم آبی 19669315 تن و اکوسیستم خاکی 57807822 تن، انتشار SO2 به هوا 3627 تن، انتشارPO4-  به خاک 1003 کیلوگرم در منطقه نسبت به وضع موجود کاهش خواهد یافت.
 
نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه توجه به حفاظت از اکوسیستم در بهینه سازی الگوی کشت امری ضروری است. با استفاده از مدل پیشنهادی می توان علاوه بر انتخاب الگوی مناسب و استفاده بهینه از منابع آب و زمین، در راستای افزایش سود و کاهش اثرات محیطی بر اکوسیستم گام برداشت.