بررسی ارتباط حرفه ای از دیدگاه دستیاران و پرستاران بیمارستان شهید بهشتی کاشان

ارتباط دستیار و پرستار شامل تعامل متقابل بین آنها به منظور دستیابی به یک هدف مشترک درمانی یعنی ارتقای وضعیت بیمار است. ایجاد ارتباط صحیح به عنوان مهمترین ویژگی لازم برای افراد شاغل در مراقبت های بهداشتی اولیه توصیف شده است. این مطالعه با هدف تعیین دیدگاه دستیاران و پرستاران نسبت به ارتباط حرفه ای، انجام شد.

این مطالعه به روش توصیفی-تحلیلی و در سال 1398، انجام شد. نمونه گیری از مشارکت کنندگان در دسترس و شامل 200 نفر از پرستاران و دستیاران یک بیمارستان آموزشی درمانی انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه ارتباط حرفه ای از دیدگاه پرستار و پزشک بود. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی (توزیع فراوانی و میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون های تی و ANOVA) و  نرم افزار 16 SPSSانجام شد.

یافته ها:

 از دیدگاه پرستاران، میزان ارتباط حرفه ای در مورد اطلاع رسانی به موقع به دستیاران در مورد مسایل مرتبط با مراقبت بیمار، با میانگین 62/4 و از دیدگاه دستیاران،  تاثیر میزان ارتباط حرفه ای خوب با پرستاران بر ارتقای وضعیت بیماران، با میانگین 72/4 بیشتر از گویه های دیگر بوده است. 70 درصد پرستاران و 83 درصد دستیاران اذعان داشته اند که ارتباط حرفه ای آنها در سطح خوب است. میان دیدگاه پرستاران با وضعیت استخدامی مختلف (046/0=p) و دیدگاه دستیاران گروه های آموزشی مختلف در زمینه ارتباط حرفه ای تفاوت معناداری وجود دارد (001/0=p).

نتیجه گیری:

 در مجموع ارتباط حرفه ای از دیدگاه دستیاران و پرستاران، در سطح خوب و مناسب قرار دارد. ولی به منظور افزایش اثربخشی ارایه خدمات مراقبت سلامت و ارتقای کارآیی سیستم درمانی و همچنین آشنایی همه افراد با تاثیر یادگیری مهارت برقراری ارتباط حرفه ای، لازم است تمهیداتی مانند آموزش های بین حرفه ای و مهارت های ارتباطی برای تیم درمان، در نظر گرفته شود.